dehliz

bir dehlizde yürüyorum şimdi. önüm arkam sağım solum sobecilik oynuyorum bir yandan. bir ışık zerreceği görsem bağıracağım "sobe" diye ama hiç göremeyeceğim biliyorum. belki ilerde, belki hiç, ama şimdi değil. bir dakika..daha önce de geçmiştim buralardan sanki. bu karanlık hiç de yabancı değil bana çünkü. yine o siyah, yine o sessizlik. ayaklarım aynı sesi çıkarıyor yürürken. geçtiğim yol aynı. bu sefer önüm arkam sağım solum sobecilik oynuyorum farklı olarak. tek başıma da olsa oynuyorum. birinizi sobelemek için bile olsa ayakta duruyorum. durabiliyorum. bu son dehlizim değil, bunun gibi nice dehlizlerde yürüyeceğim ben daha, biliyorum. fakat herbirinde daha rahat atacağım adımlarımı. izlerim yol gösterecek bana. çarpmayacağım duvarlara, duvarlar kıskanıp bana çarpmaya çalışacaklar. ama ben yine yürüyeceğim yılmadan..o ışığı görene kadar.ışığa çıktığım gün muhtemelen siz beni çepeçevre sardığınız için benden erken davranıp sobeleyeceksiniz beni ve ben seve seve ebe olacağım sonsuza kadar. çünkü gözlerimi yumsam da, aydınlığı göreceğim göz kapaklarımda.