* deniz

denizin dalgaları kabardığında, hıncını aldığı tek yer kumsaldır boylu boyunca.. durulduğunda; delicesine yalnızlık, delicesine kırgınlık, delicesine özlem kalır delicesine sessizlikte..

* "son"bahar

Bu sonbaharım, sizin bildiğiniz o meşhur "hüzünlü sonbaharlardan" değil. ne kalbim kışa hazırlanıyor, ne de soluyor yapraklarım; zira gönlüm kış uykusundan uyandı benim. içimde açan o rengarenk çiçeklerimi de bir görseniz hele, kıskanırsınız beni. mevsim içinde mevsimi yaşıyorum tek kelimeyle. yağmur yağdığında sizin kasvetli bulutlarınız kaplarken gökyüzünüzü, gökkuşağı düşüyor benim üzerime. işte o an bir dilek tutup başlıyorum yürümeye. gökkuşağının sonundaki o büyülü hazineye erişiveriyorum. elimle koymuş gibi.. dedim size bu sonbaharım o sizin bildiğiniz sonbaharlardan değil diye. rüya gibi, peri masalı gibi.. düş'üm gibi..

hayal kır(ıkl)ığı

Düş'üm girdiğinde penceremden,
içeriyi tatlı bir uyku kokusu sarar.
Sabah olur,bildiğim ama sahip olamadığım o beden karşıma gelir,
kıvrılırım yamacına.
o an 'Gün' doğar benim için.
daldığım ansa,
Düş'ümde Gece olur.
ve 'Gün' biter,gün doğar.
O çıkar karşıma..
yüzünü döner,
elimi tutup sarar,
ama nazik değildir dokunuşları..
ve o günde 'Düş' biter,
geriye bir avuç kırık 'düş' kalır..