virgül kararsızlığında bir hayat benim yaşadığım parantezler arasına sıkışıp kalmış.. sola baksam aç diyor sağa baksam kapa. paragraflarda eziliyorum ben. ne zaman bir cümle kurmaya kalksam ya da ne zaman bir cümle içinde geçsen, biliyorum gidişatını ve vazgeçiyorum hemen. hiç satırbaşlarım olamıyor benim ya da büyük harflerim. Ne başını hatırlıyorum cümlelerimin ne de sonunu görebiliyorum.. Bazen ne dediğimi bile unutuyorum, onbinlerce sözcükten oluşan tamlamalar kuruyorum farkında olmadan. kaçmak istiyorum, tırnak içine alıyorum kendimi ama nafile. sayfaları çevirdikçe eskiyorum gibi geliyor ama biliyorsun ki yok sonsuz bir defter...
sonuna yaklaşıyormuşum gibi geliyor herşeyin.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder