2 Şubat 2022 Çarşamba

* düşünceli

Kendime soruyorum,

Neden bu kadar ağır hayat,
Ve neden üstüme üstüme geliyor her şey?
Bu kadarı biraz ağır değil mı bana?

Belki de düşmem gerek yüklerimle beraber ;
ve savrulurken izlemem onları.

Ardından kalkıp devam etmeliyim,
Olanca hızımla kaçmalıyım olay yerinden.
Kalbim yerinden çıkarcasına koşup,
Nefes nefese kalmalı,
Bir ağaca yaslanıp,
Nefes aldığıma dahi şükretmeliyim.

Hiç yorum yok:

ters yüz

Gök doldu, bıraktı gözyaşlarını yeryüzüne. Hayata dimdik duran suretim, Düştü küçücük bir su birikintisine. Olan oldu bir kere, Şimdi aşkols...