piç

onu unutmak adına türlüsüyle beraber oldum. hem de zerre kadar aşık olmadan. hepsiyle kukla gibi oynadım, istediğim yere çektim hepsini. eskisi gibi fedakar olsaydım onlar da içime edip gideceklerdi eminim; o potansiyeli gördüm çünkü hepsinde.. herbirinin o fıldır fıldır bakan o bir çift gözü, her şeyi yaparım diyordu bana. hepsine engel oldum. onlar beni değil ben onları ağıma düşürdüm. ne istersem yaptılar, yaptırdım. hiçbiri gıkını çıkarmadı. ben üstlerine geldikçe onlar daha bir bağlandılar bana. daha çok istediler beni. oysa hep ulaşılamaz oldum ben onlar için. o yüzden yapıştılar bana kene gibi. yapışsınlar istedim. hem böyle olması lazımdı. sinsi olmam gerekti, güçlü ve kararlı. ne tek bir damla gözyaşı dökmeliydim ne de onları bir tahta oturtup bana hükmetmelerini sağlamalıydım. huyuma suyuma gitmelilerdi beni elde etmek için. gittiler de, beni elde ettiklerini de sandılar hatta. sandılar ama avuçlarını yaladılar. bir bir ittim hepsini. sırf canım istedi diye ittim. ardıma bile bakmadım hiçbirinde. sadece bencil oldum, bencil oldukça acı çekmediğimi gördüm. kendimden tiksindim. ruhuma kustum, yüzümü yıkadım geçti sonra. elimi vicdanıma koydum, vicdanımı bulamadım her zamanki yerinde. O'nun kahpe tenini hissettim elimi atınca. bedenime kustum, yüzümü ekşittim. ellerimi yıkadım geçti. küvete girdim, büzüştüm ve suyun içinde haykırdım. her ses dalgası derime işledi, yaralarımı kanattı, hapsetti benliğimi. hepsine gel dedim, hepsi geldi ama hep O vardı 3. kişi olarak. onlar bunu bilemedi. teketekiz sandılar, yanıldılar. bilselerdi giderlerdi. ama hiçbiri gitmedi. ya hepsi fark edemeyecek kadar aptaldı, ya da ben kaşarlanmış bir aktördüm. belki de kör kütük aşıktılar bana, kimbilir. ben değildim ki aşık falan ne yazar onlarınki. onlar neydi ki? bir figüran, bir yamak hatta daha da kötüsü bir ibrikçi. ya da kıçımı yalamak için sırada bekleyen çakaldı hepsi. banane. değilsiniz umrumda ve değildiniz de. elimi yıkadım, yüzümü yıkadım rahatladım her defasında. ne ellerim ne de yüzüm aşındı yıkanmaktan ama ne fayda ruhum kararmış benim. şimdi elimde kocaman bir hiç var.... demeyeceğim..elimde bir hiç yok. elimde bir piç var şimdi. kimden olduğu belli olmayan, herkesin ortak malı olmuş bir piç var. o hepinizin malı,ama benim değil. onu elime siz tutuşturdunuz. içimde bir volkan vardı. hepiniz acı çekmeye gönüllüydünüz, ben de hepinize püskürttüm lavları. neyin volkanıydı bilemediniz. ne zaman söneceğini de. korlar delik deşik etti herbirinizi ama doymadınız, doymadıkça püskürttüm hepinize. şimdi kalbimde bir volkan var. sönmüş bir volkan. ne siz varsınız ne benim volkanımdan lavlar püskürüyor artık. O hepinizde farklı yaralar açtı, siz benden sanıyorsunuz ama ben onun acısını sizlere kustum, siz varın benden bilin. öznesi nesnesi farklı ama yüklemi aynı sonuçta. içimdeki yangını söndürdünüz ya, o irinli lavları fışkırtan volkanımı durdurdunuz ya, bu bana yeter. elime bir piç verdiniz. ister tatlı bir anı, ister sövülesi bir mazi olsun sizin için. ben onu kucağımdan attım artık, siz de ne halt yerseniz yiyin onla.